صنعت داروسازی ایران درگیر بحرانی جدی ناشی از کمبود نقدینگی و مشکلات ساختاری است. این بحران منجر به کمبود دارو در داروخانه‌ها و افزایش نگرانی‌های عمومی شده است.
یکی از دلایل اصلی این بحران، بدهی سنگین دولت به شرکت‌های دارویی است. مطالبات شرکت‌های پخش دارو از بخش دولتی به بیش از ۳۴ هزار میلیارد تومان رسیده و این موضوع باعث شده که شرکت‌ها قادر به تأمین مواد اولیه و تولید دارو نباشند.
علاوه بر بدهی دولت، تخصیص ناکافی ارز از سوی بانک مرکزی و عدم پرداخت تسهیلات بانکی کافی نیز بر مشکلات صنعت داروسازی افزوده است. قیمت‌گذاری دستوری داروها نیز از دیگر عوامل مؤثر در این بحران است. قیمت‌گذاری دستوری، از یک سو فشار زیادی را بر تولیدکنندگان وارد کرده و از سوی دیگر باعث کاهش جذابیت سرمایه‌گذاری در صنعت داروسازی شده است.
در نتیجه این مشکلات، بسیاری از داروهای ضروری با کمبود مواجه شده‌اند و تولید برخی از داروها نیز به دلیل زیان‌دهی متوقف شده است. افزایش قیمت ارز و تورم نیز بر هزینه‌های تولید دارو افزوده و شرایط را برای تولیدکنندگان سخت‌تر کرده است.
