مطالعات اخیر نشان می‌دهند که زندگی اجتماعی فعال، فراتر از تأثیرات روانی، بر سلامت جسمانی ما نیز تأثیرگذار است. یک مطالعه جدید با بررسی نمونه‌های خون بیش از ۴۲ هزار نفر، ارتباط مستقیمی بین انزوا و تنهایی اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، دیابت و حتی برخی سرطان‌ها نشان داده است.
محققان در این مطالعه، ۱۷۵ پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و ۲۶ پروتئین مرتبط با تنهایی را شناسایی کردند. بسیاری از این پروتئین‌ها در پاسخ به بیماری، التهاب، عفونت و بیماری‌های مزمن تولید می‌شوند. به طور خاص، پروتئین ADM که نقش مهمی در تنظیم هورمون‌های مرتبط با استرس و اکسی‌توسین (هورمون عشق) دارد، در افراد منزوی به میزان قابل توجهی بالاتر دیده شده است. افزایش سطح این پروتئین با خطر مرگ زودرس، بیماری‌های قلبی، زوال عقل و حتی کوچک شدن برخی نواحی مهم مغز مرتبط است.
همچنین، پروتئین ASGR۱ که با کلسترول بالا و افزایش خطر بیماری‌های قلبی مرتبط است، در افراد منزوی بیشتر مشاهده شده است. سایر پروتئین‌های شناسایی شده نیز در ایجاد مقاومت به انسولین، سخت شدن شریان‌ها و پیشرفت سرطان نقش دارند.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که تنهایی و انزوای اجتماعی می‌توانند تغییرات قابل توجهی در سطح مولکولی بدن ایجاد کرده و خطر ابتلا به طیف وسیعی از بیماری‌ها را افزایش دهند. بنابراین، حفظ روابط اجتماعی قوی و داشتن یک شبکه حمایتی قوی، نه تنها برای سلامت روان، بلکه برای سلامت جسمانی نیز ضروری است.
این تحقیق اهمیت روابط اجتماعی در حفظ سلامت را به وضوح نشان می‌دهد و بر لزوم توجه به ابعاد اجتماعی سلامت تاکید می‌کند. با شناخت بهتر مکانیسم‌های زیستی مرتبط با تنهایی و انزوا، می‌توان راهکارهای درمانی و پیشگیرانه مؤثرتری برای مقابله با این مشکل ارائه داد.
با احترام ، مجله خبری مسیر آنلاین
