## گیتی معینی: آرزوی همکاری با آبیار و سهیلی، اما سیمرغ مرا گرفتند!
گیتی معینی، بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون، در گفتگویی صریح و بی‌پرده درباره تجربیات و چالش‌هایش در دنیای بازیگری صحبت کرد.
معینی با تاکید بر اینکه اخلاق برای او در اولویت بالاتری نسبت به دستمزد قرار دارد، گفت: “من از آن دسته بازیگرانی نیستم که فقط با تعداد معدودی کارگردان کار کنند. برای من این مهم است که با چه کسی کار می‌کنم و چه انرژی و حال خوشی از این همکاری دریافت می‌کنم. من با کارگردانان مطرح و باذوق کار می‌کنم و کارگردانی را که روراست باشد، ترجیح می‌دهم.”
او در ادامه به موضوع دستمزدهای بالا در سینمای ایران پرداخت و گفت: “این که می‌گویند دستمزد بازیگران زیاد است، تصویری است که مردم در ذهن خود ساخته‌اند. دستمزدها چنان هم سر به فلک کشیده نیست. خیلی از بازیگران جوان برای ارتقای جایگاه خود، از کارگردان یا تهیه‌کننده می‌خواهند ۲ تا ۳ برابر مبلغ قرارداد برایشان بنویسند. من دیگر این کار را انجام نمی‌دهم و برای من پسندیده نیست. من با کمترین هزینه پای قرارداد می‌روم و رفاقت بسیاری مواقع، باعث حماقتم شده است. ”
معینی با اشاره به تجربه تلخ از دست دادن سیمرغ در فیلم “ابلق” گفت: “آرزویم این است که دوباره با خانم آبیار کار کنم. در “ابلق” حق من پایمال شد. من دو بار بیمارستان رفتم و پایم شکست. در لوکیشینی که کار می‌کردیم، تعدادی خلافکار بودند که می‌خواستند شرایط کار را به هم بریزند و پای من در یک درگیری شکست. اغلب با کمترین هزینه پای قرارداد می‌روم و رفاقت بسیاری مواقع، باعث حماقتم شد. من با لیسانس دانشگاه تهران چرا باید خانه‌نشین باشم؟ بقیه می‌توانند به دلایل مختلف، بازی در چنین نقشی را تجربه کنند من، اما به دلیل بالا رفتن سنم نمی‌توانم دیگر چنین تجربه‌ای داشته باشم. می‌دانم چرا سیمرغ به من نرسید و این از کجا آب خورد ولی اگر سکوت کردم به این دلیل بود که به خدا سپردم.”
این بازیگر با اشاره به اینکه هیچ‌گاه حق خود را کامل نگرفته است، تاکید کرد: “بقیه انصاف ندارند که من رفاقت می‌کنم و حقم را هیچ کجا به من ندادند. من با لیسانس دانشگاه تهران چرا باید خانه‌نشین باشم؟”
معینی در بخش دیگری از این گفتگو، به تنها نقش اصلی که در دهه ۷۰ به او پیشنهاد شد، اشاره کرد و گفت: “به لحاظ اصالتی که در خودم احساس کردم، یک بار که نقش اصلی در یک کار به من پیشنهاد شد، نپذیرفتم. اولین و آخرین نقش اولی که به من پیشنهاد دادند، فیلمی به کارگردانی آقای لبخنده بود که خانم دیگری به جای من بازی کردند. فیلمی که در آن بازیگر نقش اصلی باردار می‌شد و در طویله‌ای فارغ می‌شد. از آنجایی که اصالت و ارزش‌های خانوادگی من اجازه نمی‌دهد هر نقشی را بازی کنم، پس این نقش را نپذیرفتم. دوست نداشتم سکانس‌هایی که اصالت مرا زیر سوال می‌برد در “قیف” بازی کنم، اما به خاطر رفاقتی که با آقای عطاران داشتم، پذیرفتم.”
او در خصوص حضور در برنامه “جوکر بانوان” نیز گفت: “هر کسی مرا می‌بیند فکر می‌کند ناهید مسلمی هستم، در صورتی که به نظر خودم شباهتی با ایشان ندارم. من انسان صادقی هستم و می‌گویم من نیستم. به هرحال برای حضور در “جوکر بانوان” به من پیشنهادی نشد.”
گیتی معینی با انتقاد از برخی کارگردانان، گفت: “نقدی به هومن سیدی داشتم که چرا با اینکه می‌دانید بچه‌های ما بیکار هستند، اما برای نقش‌ها از میان بازیگران خودمان یک نفر را انتخاب نمی‌کنید؟ چرا کسانی که توی جوب خوابیدند و معتاد بودند را به کار می‌گیرید؟ این تخریب‌گر نیست و هنر را زیر سوال نمی‌برد، اما ما گله‌مند بودیم. مردم از کارگردان الگو می‌گیرند. اگر کارگردانی برای خود ارزش قائل است، باید حواسش به کسانی که برای ایفای نقش انتخاب می‌کند، باشد.”
