ورزشگاه شهید نصیری یزد، پنجشنبه شب به تاریخ یازدهم اردیبهشت، شاهد رویدادی بیسابقه در تاریخ ورزش این استان بود. برای نخستین بار، سکوهای این استادیوم به طور انحصاری به بانوان ورزشدوست یزدی اختصاص یافت تا آنان حماسهای 99 دقیقهای از تشویق بیوقفه، پرشور و در عین حال متین و بدون هیچ حاشیهای را برای حمایت از تیم محبوبشان رقم بزنند.
این اتفاق پس از آن رخ داد که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، به دلیل رفتارهای نامناسب و حواشی ایجاد شده توسط برخی از تماشاگران مرد در دیدارهای پیشین، حضور آنها در مسابقه حساس تیم چادرملو اردکان مقابل فولاد خوزستان در چارچوب هفته بیستوهشتم لیگ برتر فوتبال ایران را ممنوع اعلام کرد. تصمیمی که در ابتدا ممکن بود به عنوان یک محدودیت تلقی شود، اما در عمل، فرصتی بینظیر را برای دختران و زنان یزدی فراهم آورد تا با حضور پررنگ و مثالزدنی خود، جلوههایی اصیل از فرهنگ غنی و متین این شهر کویری را بر سکوهای ورزشگاه به نمایش بگذارند.
از لحظه سوت آغاز بازی، ورزشگاه شهید نصیری مملو از طنین دلنشین تشویقها، شعارهای هماهنگ و دستان برافراشته بانوان شد. آنچه بیش از هر چیز در این میان خودنمایی میکرد، غیبت کامل هرگونه فحاشی، تنش و حاشیههای ناخوشایندی بود که متاسفانه گاهی در فضاهای ورزشی به چشم میخورد. در عوض، تنها یک صدا، یک انرژی خالص و یک عشق بیشائبه به تیم چادرملو اردکان در فضا موج میزد.
اما اوج بلوغ فرهنگی و همدلی این بانوان تماشاگر، در بخشی از شعارهای آنان تجلی یافت؛ جایی که با فریاد یکپارچه «بندرعباس تسلیت، تسلیت»، همدردی و همراهی صمیمانه خود را با مردم داغدیده بندرعباس که اخیراً شاهد حوادث ناگواری بودهاند، ابراز کردند. این پیام انسانی و فراتر از مستطیل سبز، قلبها را به یکدیگر نزدیکتر ساخت و نشان داد که ورزش میتواند بستری برای بروز احساسات عمیق انسانی و اجتماعی نیز باشد.
حضور پررنگ و در عین حال کاملاً محترمانه بانوان یزدی در این دیدار تاریخی، پیامی روشن و قاطع را به همراه داشت: «سکوهای ورزشگاه، متعلق به ما نیز هست؛ ما نیز به خوبی میدانیم چگونه تیم محبوبمان را حمایت کنیم، بدون توسل به توهین و ایجاد حاشیه.» این حضور باشکوه، نه تنها یک تجربه منحصربهفرد برای فوتبال یزد بود، بلکه به عنوان یک نقطه عطف در تاریخ ورزش و فرهنگ عمومی این استان به ثبت رسید.
شبی که در ورزشگاه شهید نصیری رقم خورد، نشان داد که با اعتماد به بانوان و فراهم کردن فرصتهای برابر برای حضور و دیده شدن آنها در عرصههای مختلف، میتوان فضاهایی سالم، پرنشاط و الهامبخش را ایجاد کرد. اکنون، نگاهها به آینده خیره شده است تا ببیند آیا این تجربه مثبت و موفقیتآمیز، زمینهساز باز شدن گستردهتر درهای ورزشگاههای استان به روی بانوان خواهد شد؟ و آیا هواداران مرد نیز از این پیام فرهنگی ارزشمند درس خواهند گرفت و در رفتارهای خود تجدید نظر خواهند کرد؟
بیتردید، گذر زمان پاسخ این پرسشها را خواهد داد. اما آنچه مسلم است، این شب به یادماندنی با حضور پرشور و متین بانوان یزدی، برای همیشه در حافظه ورزش این استان جاودانه خواهد ماند و به عنوان نمادی از عشق، احترام و فرهنگ غنی این خطه کویری، الهامبخش نسلهای آینده خواهد بود. این رویداد، نه تنها یک پیروزی برای بانوان ورزشدوست یزدی، بلکه یک پیروزی برای فرهنگ و اخلاق در ورزش ایران به شمار میرود.