افسردگی فصلی، اختلال شایعی است که بسیاری از افراد در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با تغییرات خلقی، کاهش انگیزه و بی‌علاقگی به فعالیت‌های لذت‌بخش مشخص می‌شود. علاوه بر این، افراد مبتلا ممکن است دچار تحریک‌پذیری، احساس ناامیدی، گناه و بی‌ارزشی شوند. خستگی مفرط، کمبود انرژی، خواب‌آلودگی، اختلال تمرکز و افزایش میل به مصرف کربوهیدرات‌ها از دیگر نشانه‌های این اختلال هستند. برخی از مبتلایان به افسردگی فصلی ممکن است به سوء مصرف مواد، اختلالات تغذیه‌ای و یا اضطراب اجتماعی نیز دچار شوند.
طبق نظر متخصصان، تغییر فصل و کاهش میزان نور خورشید، نقش مهمی در بروز این نوع افسردگی ایفا می‌کند. به همین دلیل، علائم این اختلال در ماه‌های سرد زمستان تشدید می‌شود. کمبود نور خورشید باعث اختلال در چرخه خواب و بیداری می‌شود و افراد مستعد را به افسردگی فصلی مبتلا می‌کند. شب‌های بلند زمستان، به‌ویژه طولانی‌ترین شب سال (یلدا)، می‌تواند برای افراد مبتلا به این اختلال، بسیار دشوار باشد.
برای پیشگیری و درمان افسردگی فصلی، سازمان بهداشت جهانی روش‌های مختلفی را پیشنهاد می‌دهد: رعایت سبک زندگی سالم شامل تغذیه مناسب، ورزش منظم و استفاده از نور طبیعی خورشید تا حد امکان. استفاده از نور درمانی با لامپ‌های مخصوص برای شبیه‌سازی نور روز. درمان‌های گفتاری مانند مشاوره و درمان شناختی-رفتاری. و در نهایت، تجویز داروهای ضد افسردگی توسط روانپزشک متخصص برای کنترل علائم بیماری.
