چین با پرتاب نخستین دسته از ماهوارههای شبکهی عظیم «گواوانگ»، گام بلندی در رقابت جهانی اینترنت ماهوارهای برداشته است. این پروژه که توسط شرکت خصوصی چاینا ستنت مدیریت میشود، در سال ۲۰۲۰ با ثبت درخواست برای استقرار بیش از ۱۲ هزار ماهواره در اتحادیه بینالمللی مخابرات (ITU) رسماً اعلام موجودیت کرد.
موشک لانگ مارچ ۵ بی، حامل اولین گروه از ماهوارههای گواوانگ، روز دوشنبه با موفقیت از مرکز پرتاب ونچانگ به فضا پرتاب شد. آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای، ساعاتی پس از پرتاب، موفقیت آمیز بودن عملیات را تأیید کرد. هرچند جزئیات فنی مانند تعداد ماهوارهها، نوع مدار و مشخصات فنی آنها هنوز به طور کامل فاش نشده است، اما خبرگزاری شینهوآ این پرتاب را آغاز ساخت شبکهای برای ارائه اینترنت جهانی از مدار نزدیک زمین توصیف کرد.
نکته قابل توجه، فقدان پوشش رسمی از این پرتاب مهم بود، اما تصاویر منتشر شده توسط علاقه مندان حضور جمعیتی قابل توجه در سواحل نزدیک به سکوی پرتاب را نشان میداد. گواوانگ به عنوان رقیبی برای استارلینک و سایر شبکههای ماهوارهای مشابه طراحی شده است، اما چین تاکنون اطلاعات محدودی از این پروژه ارائه داده است.
سیستم پرتاب گواوانگ با سیستمهای قبلی متفاوت است. به جای سقوط مرحله اول موشک به زمین، از مرحلهی فوقانی YZ-۲ برای قرار دادن ماهوارهها در مدار استفاده شده است. این امر به کاهش خطرات زیست محیطی ناشی از سقوط بقایای موشک کمک میکند.
چاینا ستنت طبق توافق با ITU متعهد به پرتاب حداقل نیمی از ماهوارههای پیشبینی شده تا سال ۲۰۳۲ است. این پروژه نیازمند افزایش قابل توجه سرعت پرتابهای فضایی چین است. این در حالی است که چین همزمان برنامههای فضایی دیگری را نیز دنبال میکند.
گواوانگ تنها پروژه عظیم ماهوارهای چین نیست. پروژه «چیانفن» یا هزار بادبان نیز با هدف استقرار هزاران ماهواره در حال اجرا است. تاکنون چندین گروه از ماهوارههای چیانفن به فضا پرتاب شدهاند و قرار است تا پایان سال ۲۰۲۵ بیش از ۶۰۰ ماهواره و در نهایت ۱۴ هزار ماهواره در مدار قرار گیرند. سرمایهگذاری هنگفت چین در دو پروژه بزرگ ماهوارهای نشان از اهمیت استراتژیک اینترنت ماهوارهای برای این کشور دارد. این شبکهها به رشد اقتصاد دیجیتال چین کمک کرده و دسترسی به اینترنت پرسرعت را برای مناطق دورافتاده فراهم میکنند. همچنین میتوانند نفوذ اقتصادی و سیاسی چین را در سطح بینالمللی افزایش دهند.