تیم ملی بسکتبال با ویلچر مردان ایران، پس از یک سال وقفه، تمرینات خود را از دوم خردادماه آغاز خواهد کرد. سرمربی این تیم، بهروز سلطانی، با هدف احیای دوباره تیم و تضمین حضور مجدد در بازی‌های پارالمپیک، برنامه‌ریزی گسترده‌ای با اتکا به ظرفیت بالای لژیونرهای ایرانی انجام داده است.
آغاز اردوها و هدف‌گذاری برای مسابقات جهانی
پس از غیبت در پارالمپیک پاریس، اردوهای تیم ملی به مدت یک سال تعطیل بود. بازیکنان در این مدت به صورت انفرادی یا در قالب لیگ‌های داخلی تمرینات خود را دنبال می‌کردند تا از افت بدنی و تکنیکی جلوگیری شود. نخستین اردوی تیم ملی با حضور ۲۱ بازیکن، شامل لژیونرها و بازیکنان داخلی، از دوم تا هشتم خردادماه در کمپ تیم‌های ملی فدراسیون برگزار می‌شود.
هدف اصلی تیم ملی، کسب سهمیه مستقیم مسابقات جهانی ۲۰۲۶ کانادا است که آبان ماه امسال در چارچوب مسابقات قهرمانی آسیا-اقیانوسیه تایلند پیگیری خواهد شد. در این رقابت‌ها، تنها دو تیم قهرمان و نایب قهرمان سهمیه مستقیم جهانی را کسب می‌کنند. در صورت عدم موفقیت در گام اول، تیم شانس مجدد را در اختیار خواهد داشت و برای کسب سهمیه جهانی باید با تیم‌های سوم و چهارم رقابت کند. سلطانی بر تقویت انسجام تیمی و روحیه برد در بازیکنان تاکید دارد تا گام به گام به موفقیت‌های بزرگتر دست یابند.
۳۵ لژیونر؛ سرمایه بسکتبال با ویلچر ایران
یکی از نقاط قوت بی‌بدیل بسکتبال با ویلچر ایران، حضور تعداد قابل توجهی از بازیکنان ایرانی در لیگ‌های معتبر اروپایی است. به گفته سلطانی، ۳۵ تا ۴۰ لژیونر ایرانی در حال حاضر در این لیگ‌ها مشغول به بازی هستند. این حضور گسترده، تجربه‌ای گران‌بها را برای تیم ملی به ارمغان می‌آورد و سرمربی تیم ملی امیدوار است با بهره‌گیری از تجربیات این لژیونرها، مسیر رشد و پیشرفت بسکتبال با ویلچر ایران را هموار کند تا در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. این تعامل میان بازیکنان داخلی و لژیونرها می‌تواند به ارتقای سطح فنی کل تیم کمک شایانی کند.
چالش‌ها و راه حل‌ها: از کمبود بازیکن تا ویلچر
هدف‌گذاری اصلی تیم ملی پس از مسابقات جهانی، بازی‌های پاراآسیایی ناگویا ژاپن و سپس پارالمپیک لس آنجلس است. سرمربی تیم ملی بسکتبال با ویلچر خاطرنشان کرد که در دوره‌های قبلی، کسب سهمیه پارالمپیک برای قاره آسیا آسان‌تر بود (۳ تیم سهمیه می‌گرفتند) اما اکنون شرایط سخت‌تر شده و تنها با شرکت در مسابقات جهانی می‌توان سهمیه را کسب کرد. بنابراین، برای راهیابی دوباره به پارالمپیک، تلاش‌ها باید چند برابر شود و سطح فنی بازیکنان با کمک لژیونرها به طور چشمگیری بهبود یابد.
در مورد خلاء کمبود بازیکن در برخی کلاس‌های معلولیت، به ویژه کلاس یک که مربوط به شدیدترین معلولیت‌ها است، سلطانی تایید کرد که این مشکل همچنان وجود دارد. البته او اشاره کرد که این چالش تنها مختص ایران نیست و بسیاری از کشورهای دیگر نیز با کمبود بازیکن در این کلاس روبرو هستند. خوشبختانه در سایر کلاس‌ها، وضعیت بازیکنان خوب و رضایت‌بخش است و مشکل خاصی وجود ندارد.
در زمینه ویلچر نیز دغدغه‌های گذشته برطرف شده است. لژیونرها ویلچرهای بین‌المللی شخصی خود را دارند و برای بازیکنان داخلی نیز این مشکل حل شده است. شرکت‌های ایرانی در حال ساخت ویلچرهایی با کیفیت بین‌المللی هستند که نیاز تیم را به طور کامل برطرف می‌کند. این پیشرفت‌ها، زمینه را برای تمرکز کامل بر آماده‌سازی فنی و تاکتیکی تیم فراهم می‌آورد.
با این برنامه‌ریزی مدون و بهره‌گیری از پتانسیل عظیم لژیونرها، بسکتبال با ویلچر ایران گام‌های بلندی در مسیر کسب افتخارات جهانی و پارالمپیک برخواهد داشت. آیا این سرمایه‌گذاری بر لژیونرها می‌تواند طلسم عدم حضور در پارالمپیک را بشکند و بار دیگر پرچم ایران را در بالاترین سطح این رقابت‌ها به اهتزاز درآورد؟